در این مأموریت اتفاقات مختلفی رخ می دهند و حتی مشخص می شود که این گروه تروریستی دارای هلیکوپتری مجهز به EMP هستند. باند با فهمیدن این موضوع به اسپانیا می رود تا اطلاعات بیشتری درباره حمله گروه های تروریستی بدست بیاورد. داستان با این اتفاقات شروع می شود و البته نحوه نه چندان جالب داستان سرایی بازی نیز کمی در کاهش هیجان بازی تأثیر گذاشته است. صحنه پردازی ها و بیشتر اتفاقاتی که در بازی رخ می دهند، کاملاً تکراری هستند و آن هیجان لازم را نمی توانند منتقل کنند. همچنین باید به این موضوع هم اشاره کرد که بازی از روی بسیاری از اتفاقات، سریع عبور می کند. اتفاقاتی که اگر با صحنه پردازی و کارگردانی بهتری همراه بود، حتماً بازیکنان بیشتری را به وجود می آورد.
گرافیک
بازی از همان موتور بازیسازی IW که سری بازیهای call of duty با آن ساخته می شوند، استفاده کرده است. البته چون بازی یک عنوان بازسازی شده است، گرافیک قابل ملاحظه ای در مقایسه با عنوان های مطرح روز و حتی سری Call of Duty هم ندارد، اما با در نظر گرفتن نسخه Wii این بازی، باید گفت که سازندگان بازسازی بسیار خوبی را انجام داده اند. فریم بازی افزایش پیدا کرده و چند ضلعی های (Polygon) بیشتری در طراحی شخصیت ها و محیط بازی دیده می شوند و کیفیت بافت ها بسیار بالاتر رفته اند.
موسیقی/صداگذاری
موسیقی معروفی که همه ما سری جیمز باند را با آن می شناسیم، در این بازی به گوش نمی رسد. البته کوین کینر (Kevin Kiner) که آهنگساز بازی است، تنوانسته با بازسازی موسیقی هایی که در فیلم این عنوان شنیده می شوند، فضای خوبی را به وجود بیاورد. قطعات هیجان انگیزی برای بازی ساخته شده اند که همان حال و هوای سری فیلم های جیمز باند را در بازی به وجود آورده اند.
از طرف دیگر، صداگذاری روی شخصیت های بازی چندان جالب نیست. گر چه از صدای هنرپیشه های اصلی جیمز باند برای این بازی استفاده شده، اما صدای شخصیت های بازی بسیار خشک و بی هیجان در بازی شنیده می شود. دیالوگ های ساده و کلیشه ای بازی نیز روی این موضوع تأثیرگذار بوده است. افکت های صوتی مانند صدای انفجار و... در سطح خوبی قرار دارند، اما باید بهتر از این ها می بود. صداگذاری روی سلاح ها چندان جالب نیست و به نظر می رسد که از صدای اصلی سلاح هایی که در
بازی دیده می شود، استفاده نشده است.
گیم پلی
همان طور که می دانید، جیمز باند یک مأمور مخفی است، اما در این بازی چندان روی این موضوع توجه نشده است. تنها مخفی-کاری ای که می توان در طول بازی انجام داد، بی سر و صدا وارد منطقه دشمن شدن است. بعد از آن فقط برای مدت کوتاهی می توانید بازی را به صورت مخفی-کاری پیش ببرید. تعداد نگهبان ها در یک منطقه زیاد است و در اکثر مواقعی که می خواهید یکی از آن ها را بی سر و صدا از بین ببرید، سایرین متوجه این اتفاق می شوند. حالت اکشن بازی به حالت مخفی کاری آن می چربد. البته باید به این موضوع هم اشاره کرد که صحنه های Take Down جمیز باند در زمان مخفی-کاری بسیار خوب و جالب هستند. اهداف مختلفی در بازی پیش روی بازیکنان قرار می گیرد که شامل پیدا کردن چیزی خاص، عکسبرداری از وسیله ای مرموز و از بین بردن شخصی یا مکانی می شود. صحنه پردازی های بازی از روی Call of Duty الگوبرداری شده و با دیدن آن ها حس جدیدی به شما دست نخواهد داد.
جیمز باند در این بازی بیشتر همانند یک سرباز جنگ می ماند تا یک مأمور مخفی. تنوع مراحل خوب است و همیشه با قسمت های جالبی در طول بازی مواجه می شوید، اما همان طور که گفته شد، گیم پلی بازی بیش از حد شبیه به سری Call of Duty است و همین موضوع باعث می شود که در زمان بازی، نوآوری جدیدی را در گیم پلی مشاهده نکنید. در کنار قسمت داستانی، بخش چندنفره و بخشی به نام MI6 Ops وجود دارند. در این قسمت مدهای مختلفی پیش روی شما قرار می گیرد که در هر کدام از آن ها باید به یک صورت بازی کنید. در برخی از آن ها باید تعداد مشخصی از دشمنان را نابود کنید و در برخی دیگر باید از اطلاعاتی که بدست آورده اید، دفاع کنید و در برابر حمله نیروهای دشمن، مقاومت کنید. در حالت دیگر نیز باید مرحله را به صورت کاملاً مخفیانه پشت سر بگذارید. وجود این بخش باعث شده که بازیکنان با تنوع خوبی در بازی مواجه باشند.